Gedichte in oberösterreichischer Mundart

84 Dä erst' und da lotzt' Möbelwagn in. tzallstadt. „Geht's nöt von drobn, So probiern ma's von drunt, Dös wä do dös Teufels, Wann ma nöt durikunnt!" Ulit Krampen und Schaufel Wird grabn untern Rad, Dö ganz G'moan mitn Schreib« Is beinand von da Stadt. Nach drei, vier Stund endlö Warn d' Gloas fchen vatiaft, Da Kutscha schreit „Hüah!" — „Göbts acht, da Wagn schliaft I" Vier Rößer warn ang'spannt Und antaucht alls hint, Dass endlö dös Unding In d' Stadt einö findt. Van Rucka, oan Taucha, Van Kracha hat's g'macht! Da hat endlö dö Stadt Dö Vastopfung wögbracht. Aba glei wieda stockt ä, Wia ä Stier steht ä dort, Ma müasst von an Haus A ganz Vck nehina fort. Und d' Bruckn dein Ulühlbach Muafs broada g'macht wern, „Na, na, dös gibt's nöt", Schrein vo da G'moan jetzt dö Herrn. „Da Wagn bleibt an: j^latz, Wird auspackt, bleibt steh'n, Ma tragt halt dö Möbel In's Haus hin ganz fchen. Da Wagn is hiazt ausg'lart, 's habn d' Ross wieda bracht, Und habn fö dännt Gögn's Thor außö g'macht. Aba wieda dort ftöckans! Tr kann nöt durch's Thoar, In d' Heh is a g'wachfn Weil ka G'wicht mehr drin war. „Was thau ma denn wieda, Was mach' ma denn nur? Da is hiazt leicht g'holfn Leut fän ma ja gnua! „Vn Wagn machts uns auf, Mir fteign allö ein, Dann wird's do wohl gehn, Müafst da Teixl drin fein! „Aba d' Thürn machts zua, Sunft ftroafn ma an, Mir bröchan än Wagn nu, Kinnan zähln auf da Bahn!" Boll §eut is da Wagn, Und dö Thür is vafpörrt, „Na, Hüah! ziagts an, I hoff, es geht dert!"

RkJQdWJsaXNoZXIy MjQ4MjI2