Der Spatherbst Geht der Herbst sein' End zua, Wird alls losat und stad, Schon längst hat der Wind Alle Blattln verwaht. Koan' Vogl hörst singa, Hia und da krächzt a Krahn, Und viel, was d' gern gsehgn hast, Is lang schon davon. Ah selbm wird ma anderscht, Wia's doh an iads gspürt. Denn der Nebl, der grauslih. Schlagt sih nieder aufs Gmüat. Und d' Finstern, die lange Treibt oan' zeitlih in d' Stubm, Zan Loahmian wird oans. Und huckt umerdum. Zan Glück kann ma sagn. Daß des nimmer lang dau(r)t. Wann sih der Advent aft Ins Land einatraut. Weil der doh schon wieder Die Langweil wegnimmt. Und alls gfreut sih schon. Daß bald 's Christkindl kimmt. Josef Hochmayr 28
RkJQdWJsaXNoZXIy MjQ4MjI2