Gedichte in oberösterreichischer Mundart

58 Londoner Ausstellung 1862. Londoner Wusflellung M2. Im Jahr zwoarasechz'g A Ausstellung war In London, dort war i Beinah a ganz' Jahr. I war halt aufg'numnia Für dö Ausstellungszeit Als Arrangeur für's Metall, Und dö G'fchicht hat nri g'freut. Z'erst hau i für Steyr Fünf Bilda z'famm g'ftoppt Aus Meffä und Feiln, Und allo habn's g'lobt. In London hat ma mir Den Eisenhof göbn Und in Musöhof ä, Er war g'rad dänöbn. Is dortn wer kemmä, Wollt Hern ä Instrunrent, Is da Musöaufsehä Um mi umäg'rennt. Spiel Geign und Elavier, Und han g'sunga dazua, Dafür fand d' Leut kennna, I sag engs, grad gnua. hat jemand dann g'fragt Um a Blasinstrument, So han i drauf blasn, I war's ja so g'wehnt! Born Prinzen von Wales hab i g'sunga und g'fpielt, So oft a war da, hab I sein Beifall erzielt. Auf dö ausg'stölltn Sensen hab i aufz'passn g'habt, Dass s' nöt a niadä UUtn Fingan antappt. Und hiazt hoaßt's auf oamal: D' Preisrichter wern kemmä, Und all unfrö Sachan In Augenschein nehma. I richt nri glei z'samm, Lög dö War her auf'n Tisch, Alls zinnliacht, spiaglblank, Und neu und ganz frisch. Na endlö fand s' da. Auf englisch sagt oana: „Dö Senfen fand z'leicht!" — Da kunnt oana woana. I, der bei dö Sengstschmied AIs Lehra oft war, Aenn die Güte der Arbeit Und kenn a dö War! I nimm so a Sensn, hau s' tiaf in ä Blech, Dass allö vor Schroekä Sand g'sprunga in d' höch!

RkJQdWJsaXNoZXIy MjQ4MjI2