Gedichte in oberösterreichischer Mundart

46 D' Anierika-Roas. „häufa, so scheu wia's bei unsre Baurn land, Find'st niadaschta dort, Gängst a weit umanand. Und d' Stall san so oanfach, Nur ä ^üttn und schlecht, Dass a uns'riga Baur Nöd an Bock drinna mecht. Aber Natzn und pund Und Gchsn und Nüah ^ams überall dort, Und grad so wia rnia. „Statt'n pirschn und Reh k)abn s' dort Panther und Wolf, Und dö keman daher glei Zu zehn und zu zwölf. Da Baur hat nix lacha, Nimmt dös G' sickert dort an, Gr derf nur grad schaun, Dass er selm davan kann! Dann keman oft d' wildn, D' Indiana, daher, Glei ä Sau frössn s' weg Und oft ä nu mehr! „Dö sän, i mecht sagn, wia unsrö Zigeina, Nänr moanst, vorn fand f draußt, Neman s' hint wieda eina. ^irzt schleichan s' davon — Gott sei Dank, iazt fand s' fort! Da zündn s' wo an, Und glei brennt 's ganzö Ort. So is bei dö Baurn In dö wildnissn drin, Da vägeht eng da Gusta, Gehts g'wiss koana hin! „Dort gibts eng koan Feita, Gn Sunda alloan; Da thuat mä nur betn, Sunst kannst nixi thoan; Denn alles ist zuag'spört, Noan Wirtshaus siagst öffn, Dafür awä fragt mä Noan Menschen ä b'soffn. Noan Musö, koan Tanz, Gar nixi gibts da, Nöd amal d' Dampfbahn In Sunda fahrt a." — „„Geh"", schreit hiaztn oana, „„Her auf mit den Rödn, I schamat nri schan, wann I z' Ämerika war g'wön!"" Ä zweita, der sagt: „„Der bulfert uns an! wa schad um dö Zeit, Gehts weidä, gehts dan!"" — Böllö harb sand s' dann fort, Habn mi Lugnschüppl g'nennt, So is halt da Mensch, der Außä 's Dorf nixi kennt.

RkJQdWJsaXNoZXIy MjQ4MjI2