Ecclesia stante sua in ipsis veritatibus supra rationem pos1t1s infallibilitate praeter eas quidquam adnectat, quod plane supra rationem non positum et reipublicae nocivum esse ab Imperante quam optime intelligitur (Ibidem) . Turn ergo ab Imperante minime quid dogmatici positive decidi, sed solummodo recte negari potest. Si hie est sensus illius propositionis, ut toto contextu rnihi apparet, et potest Principurn super Bullis dogrnaticis, et quarnvis in iis exponendis visus aliquibus sit rnodurn excessisse: nunquarn tarnen eo pervenit, ut ius Principibus tribueret, aliquod dogmaticurn recte negandi. Ibidern pag. 72. An dici possit Eccles iarn iure tanturn precario statuendi irnpedirnenta dirirnenti rnatrimonii gaudere. Transeo ad ius ponendi irnpedirnenta dirirnentia matrimonii, quod post definitionem Concilii Trident : Ecclesiae cornpetere certissirnurn est. Aliqui tarnen negant hoc ius cornpetere Ecclesiae ex institutione divina, et solurn illud repretunt ex concessione Principum. Fateor, sed sunt isti adrnodurn pauci, et ferme rnaxirna Theologorurn pars contrariarn sententiarn tenet, cui saltem ut probabiliori et tutiori est adhaerendurn. Sed quiquid sit de hac sententia, non video, quornodo haec locurn habere possit apud nostrurn Cl: Auctorern, qui in eodern loco statuit: matrirnonium, quatenus rationem sacrarnenti habet, eorum, qui a Spiritu S: positi sunt regere Ecclesiarn Dei, sacro subesse tribunali ac irnpedimenta rnatrimonii et sacrarnenti ob tutu religionis ab Ecclesiae rectoribus statui posse. Quod arnplius ibidern declarat. Porro si potestas haec Ecclesiae est restrictae ad rnatrirnonium, ut est Sacrarnenturn, est tota spiritualis, quae proinde non a secularibus Principibus, sed unice a Deo dirnanare potest. Etiam ista materia, quae sane est gravis, dilucidius explanari deberet. Tom III. pag. 146. De Apellationibus. Tom. III. pag. 146. De Appellationibus. 242 De Appellationibus mihi videtur Cl: Auctor sibi non cohaerere, dum absolute pronunciat, Appellationes ad sedern Rom: prirnis seculis fuisse ignotas; post addit, in necessitate unitatis conservandae ad Rom: sedem refugiurn semper patuisse: unde sequitur hoc ius appellationurn ad Rom: sedern non fuisse primis seculis ignotum. Debuisset, ni fallor, rem clarius explicare, ut noscant Discipuli, quaenarn appellationes fuerint ignotae, et quaenarn notae. Et meo quidem iudicio prirnis seculis erant ignoti abusus, qui postea invecti sunt; non erat autem ignoturn ius Rom: Pontificum appellationes resecatis abusibus suscipiendi. Doctissimus Natalis Alexander, qui doctrinam Ecclesiae Gallicanae stenue semper defendit, in diss: 28. in Sec : IV. invictis plane argurnentis contra Petrurn de Marca probat, hoc ius esse appendicem primatus S: Petro eiusque
RkJQdWJsaXNoZXIy MjQ4MjI2