23 Cystopteris fragilis Bernh., C. montana Bernh., C. alpina Desv., Asplenium viride Huds. Die Schuttflora: Papaver aplinum L, Arabis alpina L., Cerastium Carin¬ thiacum Vest., Helianthemum glabrum Koch., H. alpestre Dun, Gypsophila repens L, Hutchinsa alpina & Br, Linaria alpina Mill, Saifraga caesia L., S. aizoides L., S. moschata Wulf, Campanula pusilla Hnke, Rumex nivalis Hatsch., Allium Victorialis L, Aspidium rigidum Sw. In den Legführenbeständen kommen vor: Alnus viridis DC., Salix grandi¬ folia Ser, S. arbuscula I, S. glabra Scop, Lonicera alpigena L., L. nigra L., Ribes alpinum L, Rhododendron hirsutum L., Erica carnea L., Vaccinium Vitis idaea L, Doronicum Austriacum Jacq, Valeriana montana L., Mul¬ gedium alpinum Less., Heracleum Austriacum L., Silene venosa Aschers., Crepis Jacquini Tausch., Hieracium glaucum All., H. bifidum Kit., Crepis alpestris Tausch, Melandrium rubrum Car., Melampyrum silvaticum L., Epi¬ lobium adnatum Griseb., Geranium silvaticum L, Athamanta Cretensis L., Pimpinella magna , Pirola uniflora L. P. secunda L. P. minor L., Ranunculus montanus Willd., Stachys Jacquini Brig., Seileria varia Wettst., Luzula silvatica Gaud, L. angustifolia Garcke, Deschampsia caespitosa Beauv., f. alpina, Trisetum alpestre Beauv, Phleum alpinum L. Am Rücken sind die Legführen zu niederem Gebüsch verkümmert, die Alpen¬ rosen sind spalierförmig dem Boden angedrückt, so daß die Blüten dem Boden zu entsprießen scheinen. Die Formation kann als hochalpine Felsenheide bezeichnet werden. Charakterpflanzen derselben sind: Azalea procumbens L.=Loiseleuria p. Desy, Dianthus alpinus L., Silene acaulis L., Alsine sedo des F. Schitz Campanula pulla L, Alchemilla Anisiaca, Gentiana vulgaris Neilr., G. pumila Jacq., G. verna L., l’eliospera quadrifidum A. Br., H. alpestre A. Br., Polygonum viviparum L., Taraxacum alpinum Koch., Crepis alpestris Tausch, Homogyne discolor Cass., Galium baldense Spr, Soldanella alpina L., S. Austriaca Vierh., Doronicum calcareum. Vierh., Gnaphalium supinum L., Achille Clavenae L, A. Clusiana Tsch, Euphrasia picta Wimm., Cirsium spinosissimum Scop, Bartsia alpina L., Meum athamanticum L., Veronica aphylla L., Saifraga aphylla Sternbg., Luzula spadicca DE, Festuca pu¬ mila Vill., Poa minor Gaud, Carex mucronata All., C. capillaris L. Moose der Alpenregion: Desmatodon latifolius Br. et Sch., Dicranum Sauteri Schimp., D. elongatum Schleich, Encalypta ciliata Hdw., E. strepto¬ carpa Hdw., E commutata Brid., Dissodon Fröhlichianus Grev. u. W. Arn., Webera acuminata Schimp., Distichum capillaceum Br. et Sch., Ceratodon purpureus (L.) Bud, Bryum pendulum Schimp., B. turbinatum Br. et Sch., B. inclinatum Br. et Sch, B. elegans Nees., Mnium hymenophylloides Hüben, Timmia norvegica Zett., Orthothecium chryseum Br. et Sch., Hypnum Bam bergeri Schimp., Pseudoleskea atrovirens Br. et Sch. Flechten: Cetraria islandica Ach, Hymenelia corculea Mass, Biatora rupestris Mass., Thalloidem acervulatum Kbr., Rhizocarpon calcareum Th. Fr. Der Große Pyhrgas (2244 m). Orographisch-geologische Übersicht. Der Große Pyhrgas ist der höchste Gipfel der Haller Mauern. Dieser Kalkalpenzug gehört dem Ennstaler Kalkhochgebirge an, welches sich orographisch in vier Gruppen gliedert: 1. Haller Mauern zwischen Paß Pyhrn (945 m) und dem Buchauer Sattel (550 m), 2. in die Gruppe Buchstein und Tamischbachturm, 3. in die Gruppe des Hochtor und Lugauer, südlich von der genannten und durch das Gesäuse von
RkJQdWJsaXNoZXIy MjQ4MjI2